Buzlanmis Beyinleri Cozme Klavuzu
Bazen cok sonra 'dank' ediyor. Ama aniden oluyor bu, tipki vahiy gibi. Nasil da goremedim, bilemedim diyorsun. Onca bencillik, vurdumduymazlik birden gozune carpiyor. Iste o an anliyorsun kendine ne kadar yalan soyledigini, bahaneler uydurdugunu, kendini kandirdigini. Icin aydinlaniyor ama karnina oturmus bir tasla beraber. Meger seni tutsak eden kendi dusuncelerinden baskasi degilmis, beynin tek bir seye inanmis, odaklanmis, baska seyler bile yaparken amacin hep 'o sey' olmus, dilinden dusmeyen 'ya birgun...'le beraber. Icten ice bilirmissin o bir gun aslinda hic gelmeyecek, o sey degismeyecek, hayat bayram olmayacak. Cunku dunyanin dondugunu bir kez daha anlamissindir. Sen tum bunlarla mesgulken birileri oluyor, birileri doguyor, birileri uyuyor, birileri yurumeye devam ediyordur. Hatta sen aglarken birileri guluyordur. O zaman aptallasirsin, iyi birseydir bu. Cunku sen aglarken de agladigina kendini inandirdigin insanlarin gulebildigini ogrenmek ayazda kalmis hissettirir kendini, donakalirsin ve fakat yavasca beyninin buzlari cozulmektedir iste.
Ortada bir elmas yoktur. Bazen sadece bir kac siradan sey, bazense seni gulumseten anlar yuzunden bu kadar kafa yormus, bu kadar uzulmus, bu kadar hayiflanmissindir. Ama sen elmayi seviyorken elma da seni sevmek zorunda degil. Sevse bile sandigin kadar umrunda olmayabilirsin. Bunu gozden kacirmissin. Cunku birileri bambaska yerlerde olurken, sen de habersiz guluyor olabilirsin. Hayatin dongusunde bu bir gercekten baska bir sey degil.
Bu gercegi kabullenmemek sadece izdirap. Bir yere ulasmaya calisip yurume bandi uzerinde gitmek gibi, aslinda hic varamayacaksindir ne kadar adim atsan da. Kabullenmedikce daha hizlanacak, daha buyuk adimlar atacak fakat daha cok yorulacaksindir. Geriye ise sadece bir tukenmislik kalacaktir. Herkes onceden ulasamayacagini soylese de, inat ve azimle cabalayip oraya varamayinca, bu sefer digerlerine hak vereceksin ve o tukenmisligi bir kabullenis takip edecektir. Zor olacaktir elbet; sen ki baskalari gibi dusunmeyen, genis acilardan bakan insan, dapdar kaliplarin ortasinda bulursun kendini. Ama baska care yoktur. Herseyi olduramazsin. Neden hayat bayram degil anladin mi?
Aslinda bunu anlamak bile guzeldir cunku herseyi basaramayacagini ogrenmeli insan, simarik davranamazsin hayata yoksa gerekli cevabi verir. Sonra digerleri gibi 'herseyde bir hayir vardir' dedigini duyarsin senin agzindan ciktigina inanmayarak. Ama aslinda inanmak da istersin, meger bindigin ucak dusecekmis kacirmasaydin degil mi? Kim bilir...
Hadi bakalim, kalp cok calistin sen. Artik buzlarini cozmus beyne devredebilirsin sorumluluklarini. O artik ne yapmasi gerektigini biliyor, cunku hayat ona dunya dongusunun gerceklerini bir kez daha ogretti.
Simdi teslim olup 'herkes' gibi dusunme zamani...
Ortada bir elmas yoktur. Bazen sadece bir kac siradan sey, bazense seni gulumseten anlar yuzunden bu kadar kafa yormus, bu kadar uzulmus, bu kadar hayiflanmissindir. Ama sen elmayi seviyorken elma da seni sevmek zorunda degil. Sevse bile sandigin kadar umrunda olmayabilirsin. Bunu gozden kacirmissin. Cunku birileri bambaska yerlerde olurken, sen de habersiz guluyor olabilirsin. Hayatin dongusunde bu bir gercekten baska bir sey degil.
Bu gercegi kabullenmemek sadece izdirap. Bir yere ulasmaya calisip yurume bandi uzerinde gitmek gibi, aslinda hic varamayacaksindir ne kadar adim atsan da. Kabullenmedikce daha hizlanacak, daha buyuk adimlar atacak fakat daha cok yorulacaksindir. Geriye ise sadece bir tukenmislik kalacaktir. Herkes onceden ulasamayacagini soylese de, inat ve azimle cabalayip oraya varamayinca, bu sefer digerlerine hak vereceksin ve o tukenmisligi bir kabullenis takip edecektir. Zor olacaktir elbet; sen ki baskalari gibi dusunmeyen, genis acilardan bakan insan, dapdar kaliplarin ortasinda bulursun kendini. Ama baska care yoktur. Herseyi olduramazsin. Neden hayat bayram degil anladin mi?
Aslinda bunu anlamak bile guzeldir cunku herseyi basaramayacagini ogrenmeli insan, simarik davranamazsin hayata yoksa gerekli cevabi verir. Sonra digerleri gibi 'herseyde bir hayir vardir' dedigini duyarsin senin agzindan ciktigina inanmayarak. Ama aslinda inanmak da istersin, meger bindigin ucak dusecekmis kacirmasaydin degil mi? Kim bilir...
Hadi bakalim, kalp cok calistin sen. Artik buzlarini cozmus beyne devredebilirsin sorumluluklarini. O artik ne yapmasi gerektigini biliyor, cunku hayat ona dunya dongusunun gerceklerini bir kez daha ogretti.
Simdi teslim olup 'herkes' gibi dusunme zamani...
Yorumlar
Yorum Gönder