Biz de yedirmeyiz!

Biliyorum cok uzun zamandir yazmiyorum. O kadar yazip cizmeyi seven biri olarak neden elim gitmedi... Biraz küstüm belki; anlatmaya, yaratmaya, cabalamaya, varolma savasina.. Sonra Gezi geldi oturdu tam da cigerimin icine. Sonra da hic sevmedigim bahane: is guc. 

Bazen bazi kotu seyler hic hak etmeyenlerin basina geliyor ya, ben de hepsine karsi sorumluluk hissediyorum. Neredeyse kendimi orumcege isirtip mavi taytimla disi super kahramanlik taslayacagim gaza gelip. Ama taytla olmuyor ya bu isler... Once kendimle mesgulken, Gezi omuzlarimdan tutup saglam bi salladi; 'ulkene sahip cik!' dedi. Bilen bilir milliyetciligin m'sinden bile hoslanmadigimi. Fakat burasi benim, bizim.. Ve birileri yiyor bitiriyor. 

Bir ara kafamda baret, gozumde gozluk, ellerim tozlu, koluma kan grubumu yazarken birileri soyle bir baktim da kendime, vay be dedim, kendi vatanimda dusuruldugumuz durumlara bak! Ustelik neden; hak, hukuk, demokrasi, adalet istedigimiz icin. Milyonlarca sabri tasmis insan olarak kendi ulkemizde artik daha fazla azinlik hissetmemek icin. Aldigimiz yanitsa biber gazi, kor olan gozler ve oldurulen gencecik guzel insanlar...

Boyle zamanlarda birey olmak yetmiyor, sokakta onune arabayi kiran adama bile gec guzel kardesim diyebilme erdemine ulasiyorsun. Hicbir fark gozetmeden insani insanligindan oturu sevebilmenin hazzini yasiyorsun. Birseyler yapmak en buyuk amacin oluyor. Seyirci olmak artik agir geliyor. 

Artik cocuklarima anlatacagim gurur duydugum bir direnis var. 31 Mayis'ta Taksim'deki o kucucuk internet kafede sıkısmısken, elimdeki solusyonlari, 'ölüyorum!' diye gelen kadinin gozlerine boca ederken, artik dayanma sinirini asmis diger guzel insanlarla yururken umut doluydum. Tum kor gozlere ragmen, tum 3 maymunu oynayanlara, kendinden baskasina tu kaka diyenlere ragmen yine de bu ruhun ayakta kalacagini biliyorum. 

Oyle garip hisler yasadigim bir donemdi ki, gunlerce oflayarak, uykusuz dolastim baska bir suru insan gibi. Bazen hic yan yana olacagini dusunmedigin adamlarla el ele olursun, bazense canim dediginle uzak dusersin cok net ogrendim. Farkindaligini yuksek sanarken, baska bir boyut kazanirsin. Yalnizca uzulup sikayet etmeyi degil, care aramayi ogrenirsin. Nefreti siler, binlerce insana asik olursun. 

Gec yazilmis seyler biliyorum. Ama hic soylenmemesinden iyidir. Zaten biten seyler gidip fiziksel olarak Gezi'de oturmak belki, ama o akil dolu, muzip direnen gencler, o ruhu gittigimiz yere tasiyoruz. Kana girdi bir kez... 

Simdi de mac izler gibi izliyoruz iki grubun pastadan daha cok pay alma kavgasini. Bizler adam akilli bir muhalefet ararken, kendi iclerindeki para hirsinin, bu pek dindar(!) adamlari nasil bir bir ortaya cikardigina tanik oluyoruz. Sabirsizlikla yerel secimleri bekliyorum. Herseyin bu kadar bariz, ayan beyan ortada oldugu bu ortamda, Aziz Nesin'in oranlarinda ne kadar hakli cikacagini merak ediyorum. 

Sanirim bana yetismeyecek ama dogmamis cocuklarim icin endise etmeyecegim bir sistem birakmak icin cabalamaliyim. Ve annelerinin, milyonlarca insan gibi insanla beraber direnislerinden gurur duymalarini saglamaliyim. Burasi benim, bizim ey millet, kimselere yedirmem!