Sen çizmeni çıkarma güzel kardeşim...

Sen cizmeni cikarma benim guzel kardesim..
Katranin icinde yuregi tertemiz kalmis kardesim, cikarma sen cizmeni. 
Yeni kurtardigi canini sedyeden degersiz goren kardesim, uzat ayaklarini.
40 Liraya canini emanet eden kardesim, en cok sen uzat ayaklarini. 
Senin ne gemiciklerin var, ne yuzbinlerce Franklik saatin. Senin bi cizmen var kardesim, onu da cikarma, icimizi daha fazla daglama...

Asil yuregi yerin en dibine gomulmusler cikarsin artik vicdanlarini gun yuzune... Yoksa hep biz ölecegiz...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Can’sız Bir Sene

 3 Ağustos 2024 akşamında ölüm haberini aldığımda, parmaklarım bunları yazmıştı. Neden bilmiyorum yayınlayamadım. Yayınlarsam gerçek olur diye düşündüm herhalde. Bir senedir her gün öyle ya da böyle aklıma geldin Can. Şimdi, o yarım haliyle, olduğu gibi dursun bu burda. Söylenecekler daha çok senin için, diğerleri de seni sevenler olarak kalbimizde bizimle… Sevgili Can, Dünyanın en orijinal insanı… Sana dün dediğim gibi;  “Hoşçakal, görüşürüz!”  Günlerdir kafamın içinde seninle konuşuyorum, bazen cevap bile verdiğini farkediyorum. Gülümsetiyorsun beni. Sonra denize bakıyorum, güneşin dalgalarda yansımasına, rüzgarın tatlı tatlı yanağıma esmesine, artık bunları göremeyecek, hissedemeyecek oluşun bende inanılmaz bir adaletsizlik duygusu oluşturuyor. Adalet zaten en yumuşak karnım iken, daha 45 yaşında gidişin bir gidiş gibi değil, kopartılma gibi hissettiriyor. Dün seni son kez gördüğümde, o bakışın bile buna emin olmama sebep. İstemiyordun biliyorum. Çok da hak ediyordun y...
Devamı

Cahillikler ülkesi beni öldüremeyecek.

Daha yeni yazmistim bir yazi. Planlamiyordum baska. Ama simdi bazi seyleri sorgulamami saglayan bir olayi paylasacagim sizlerle. Iki gun once, Cumartesi aksam uzeri 5 sulari. Engin'le Icerenkoy Carrefour yakinlarinda bir dukkandan cikip minibus yoluna gidecegiz motorla. Kozyatagi yanyola sapmak icin, Ataturk Caddesi'nden E5'e sapiyoruz. Henuz sag seritteyiz. En sol seritten bir minibus yaklasiyor. Neredeyse 90 derecelik aciyla en sag serite yaklasiyor. 'Engin!' diye bagiriyorum. Ve aninda carpiyor minibus motora. Ben sol elimle minibusu tutup Superman misali durdurabilecegimi saniyorum ama olmuyor. Minibus bizi iki karislik kaldirima atiyor. Ve hizla kayiyor ve dusuyoruz. O saatten sonra da bagirislarim, gelen ambulans, hastanede aci icinde kivrandigim saatler. Oyle sansliyiz ki aslinda, o kadar acima ragmen, kirik falan yok. Bacagim yarilmis, dikis atiliyor ve birkac bag zedelenmesi ile deri soyulmasi. Engin'in elinin kemiginde bir catlak ve kollarinda surt...
Devamı

Gidememek

Gidemiyorum. Büyük sorun. Gitmek isteyip gidememek, kalmak isteyip kalamamak; huzursuz bacak sendromuna sahip kişilerin sorunuymuş diye okumuştum geçenlerde. Hastalıktan bağımsız, beni çok etkiledi. Ah! dedim, bende de var bundan.  Belki çoğumuzda olan ve yapabildiğimiz için lüks olduğunu bilmediğimiz bir eylem bu. Ben bir süredir istesem de yapamıyorum. İster adına kaçmak deyin, ister nefes almak, gidemiyorum. Meğer en büyük özgürlükmüş gidebilmek. Hele özgürlüğüne düşkün bir Koç burcu olarak bunu yapamamak, yavaş yavaş yiyor beni içten içe.  Ben kolay kolay köprüleri atan biri değilim, hiç olmadım. Hep tamir ettim, hep uğraştım, emek verdim, şans verdim. Kişilere, olaylara, sevgililere, arkadaşlara… Sonra bunların travmalarımla ilişkili olduğunu anladım, biraz biraz kendimi tanımaya başlayınca. Sonra kimini öylece zamana bıraktım, kabul edebileceğimi ettim, etmeyeceğimi çıkarttım centilmence.  Şimdi tam da oradan gitmek isterken, hayatımdan bazen tamamen, bazen 5 dakika...
Devamı