another life

Size ilham veren seyler oluyor bazen. Ilham veren olaylar, ilham veren yerler, ilham veren kisiler. Iste o zaman, ruhunuzda olusan bu yansimalarin hicbir detayini kacirmadan yazmak istersiniz. Bana da boyle oldu. Belki de bunu yapan benimdir. Zaten herseyin halusinasyon oldugunu dusunen bunyem, belki de ihtiyaci olani yaratmistir kendine. Fakat her ne ise o yarattigim, bana verdigi hazlardan pek memnunum. Cok kotu bir tecrube sonrasi daha onceden biletini almis oldugum Polonya'ya gitmek durumunda kalmistim. Bir arkadasimin arabasiyla Varsova'dan sonra, Muthis guzellikteki Krakow'a ugrayacak, oradan da Prag'a gecip geri donecektik. Oyle bir zulumdu ki o ucaga binmek... Hala geride olan ve kalanlara uzulmekle mesguldum cunku. O aci icersinde kaybolmak sanki daha iyi olacakti. Fakat gidiyordum iste. Indigim andan itibaren pek hosnut olmasam da iyi gorunmeye calistim. Ve istemeyerek gittigim yolculuk basladi. Krakow'un ardindan yavas yavas yolculuga kendimi kaptirma...

Biliyorum, uzun zamandir yazmiyorum. Cunku buraya zorundaymisim gibi yazma hissiyatini sevmiyorum. Ben yaziyorum, cani isteyen de okuyor iste. Hersey keyfe gore... Aslinda cok sey oldu ama bir yandan da koca hayatta cok az sey. Artik calismiyorum. Mevsimlerden yaz ve bir yazlik, bir Istanbul, seferi bir sekilde dolaniyorum. Her zaman oldugu gibi huzur on planda ve bu aralar bu konuda sansli gibiyim. Fakat bazen, tam da bunu soyledikten sonra degisiveriyor akis birdenbire. 'E az evvel mutluydum?' diyorsun. Onemli olan bu kucuk huzursuzluklar arasinda mutlulugu daim kilmak. Gerci pesimist bir zamanimda sormustum kendi kendime; mutluluklarimizin arasinda mi mutsuz oluyoruz yoksa mutsuzluklarin arasinda mi mutlu oluyoruz? Bu sana bagli, pozitif dusun klisesi coktan bir kulaktan girip digerinden cikiyor bu zamanlarda. Belki de melankoliyi seven bunye, hadi biraz da mutsuzluklarin tadini cikar diyor ve sen de kendini birakiyorsun. Bazense 'numb' diye soylenen hissislik du...