another life

Sevgili blogum, Sana daha ne kadar yazabilecegim bilemiyorum cunku bu ulkede surekli birilerinin cikarina dokunuyor diye sansur cok mesru oldu. Ve internet gibi ozgurlukcu bir alanda da maalesef ayni zihniyette ilerleniyor. Aslina bakarsan bu yaziyi yaziyor olmam da bir mucize, cunku aslinda sen kapalisin. Birilerinin hosuna gitmeyen seylerden ve yasada hala kapatilmayan bosluklardan dolayi seni de kapadilar. Ama her nasil olduysa bana aciksin ve ben de bunu degerlendirmeliyim. Ihmal ettim aslinda Ocak ayinda Pinar'la Milano'ya gidisimizi yazacaktim ama simdiye kismetmis. 21-26 Ocak arasi oradaydik. Aslinda Buse de evinde olacakti ve misler gibi beraber olacaktik. Fakat akli o siralar havada olan Buse'cim vizesini gecirip oturma iznini de bitirdigini farkettiginde biraz gecti ve halletmesi de zaman aldi. Dolayisiyla biz de Pinar'la Buse olmadan Buse'nin evinde 2 gun kaldik. Tabi yalniz degildik, Buse yoksa benim canim fratellom Giorgio'm vardi. Bize ev sahipl...

Bazen cok sonra 'dank' ediyor. Ama aniden oluyor bu, tipki vahiy gibi. Nasil da goremedim, bilemedim diyorsun. Onca bencillik, vurdumduymazlik birden gozune carpiyor. Iste o an anliyorsun kendine ne kadar yalan soyledigini, bahaneler uydurdugunu, kendini kandirdigini. Icin aydinlaniyor ama karnina oturmus bir tasla beraber. Meger seni tutsak eden kendi dusuncelerinden baskasi degilmis, beynin tek bir seye inanmis, odaklanmis, baska seyler bile yaparken amacin hep 'o sey' olmus, dilinden dusmeyen 'ya birgun...'le beraber. Icten ice bilirmissin o bir gun aslinda hic gelmeyecek, o sey degismeyecek, hayat bayram olmayacak. Cunku dunyanin dondugunu bir kez daha anlamissindir. Sen tum bunlarla mesgulken birileri oluyor, birileri doguyor, birileri uyuyor, birileri yurumeye devam ediyordur. Hatta sen aglarken birileri guluyordur. O zaman aptallasirsin, iyi birseydir bu. Cunku sen aglarken de agladigina kendini inandirdigin insanlarin gulebildigini ogrenmek ayazda kalmis...