another life

Sevgili blog, Cumartesi gunu pek seker Turk arkadasim Buse ile gecirdigimiz guzel gunden ve sayesinde kesfettiklerimden bahsedeyim. Iguana denen ve aperativo konusunda cok basarili olan mekana gittigimizde henuz 18:30 civari oldugundan pek kalabalik degildi. Birer mojito ismarladiktan sonra acik bufeden yemeklerimizi de alip uzunca bir sohbete basladik. Yaklasik 2 saat sonra DJ'le de ortalik hareketlenirken, yemek icin kuyruk olusmustu bile. Yuruyerek yakin olan Navigli'ye gittik. Tabi hem giderken, hem de donerken Buse'nin gosterdigi ayakkabicilara bakmadan edemedik. Hatta Navigli'nin basindaki Cinlilerin tezgahinda bu konuda hazine oldugunu soyleyebilirim! Bu arada yine gordugum ilginc reklamlari koymadan edemeyecegim. Cunku gercekten cok basarililar! Navigli hafiften Venedik'i andiran bir yer. Bir nehir ve her iki tarafinda da uzuuunca suren seritler ve buralarda da kafeler var. Neredeyse tum masalar doluydu ve yurumekte de gucluk cekilen bi yer. Insan...

Hafta icinde yemek arasi 2 saat kadar oldugu icin yemek yedikten sonra da epey vakit kaliyor. Bu vakitlerin birinde Persembe gunu Kubrick'in fotograf sergisine gidelim dedik. Duomo'nin hemen karsisindaki sokakta bulunan Palazzo di Ragione'deydi sergi. Burasi da oldukca eski, kendi de incelenmeye deger bir yer aslinda. Neyse sergiye donelim. Kubrick'in cok gencken, 1945-50 yillari arasinda cektigi fotograflarin hep bir hikayesi var. Konu degil hikaye... Kimi Brooklyn'li ayakkabi boyacisi cocugu bir star gibi anlatirken, kiminde de sirk calisanlarinin gundelik yasamlarini anlatiyor. Fotograflarin hepsi siyah-beyaz ve cok ince dusunulmus belli ki. Hatta aslinda bazilarinda poz verilmesine ragmen ilginc bir sekilde insani rahatsiz etmeyen, hatta daha cok icine ceken bir yapisi var. Birkac fotoyu ekliyorum. Kubrick'in sergisinin disinda geldigimden beri ilk kez sinemaya gittim burada. Ama bildiginiz gibi alt yazili falan degil! Tamami Italyanca! O yuzden biraz tedirg...

Daha birkac saat once denizden dondum.. Bu seneki ikinci girisim oldu Phuket'ten sonra... Ama tadi bambaskaydi. Bu sefer bana daha yakin, hatta benim olan birsey gibiydi.. Turist degildim pek de fazla, sanki daha samimiydik.. Cok seker Rus ve Ukraynali arkadaslarim davet ettiler. Bugun -yani aslinda dun(2.6.10) Italya'da ulusal bayrammis. Dolayisiyla okul yoktu ve Milano disina kactik. Sanirim adi Savano olan, Genova'ya yakin kucuk bir kasabaydi gittigimiz yer. Dun geceden gidip trafige takilmadan sabahin da tadini cikaralim dedik. Giderken sarabimizi da aldik. Sagolsun Rus olan Masha da parmesan, meyve ve de sampanya getirmisti. Yaklasik 2-2,5 saat suren yolculukta hic susmadan konustuk. Tabi daha cok onlar. Cunku Ukraynali Christina Ingilizce bilmiyor, Masha da az bucuk konusabiliyor. Ama hemen her dediklerini anladim. Hele otele gidip sarabi icmeye baslayinca hic umursamadan konustum. Vallahi anladilar! :)) Gece deniz kenarina gidip soyle bir gezdikten sonra, otelimize d...