Karantinada Bir Doğum Günü
Küçükken tek hatırladığım sokağa çıkma yasağı, sayım yapılırkendi. Hatta o zaman da biz çocuklar, araba geçmemesinin verdiği keyifle, bomboş caddelerde top oynardık. Bunu düşünürken, nasıl da dışarıda oyunlar oynadığımız aklıma geldi. Cep telefonları olmamasına rağmen, ailelerimiz de, şimdiki gibi, bir çocuğunun kaçırılma korkusu olmadan, saatlerce dışarıda kalmamıza izin verirlerdi. Şimdi ise, yeni yaşımın gecesinin arefesinde, ilk kez biraz korku verici bir sokağa çıkma yasağı yaşarken yazıyorum bu satırları. Birkaç senedir Engin’e doğum günü sürprizi istemiyorum, tek olalım dediğim halde hep arkadaşlarımla sürpriz yapıyor ve her seferinde çok mutlu olduğumu gördüğü için tekrarlıyordu. Yine üç beş ay önce bu sefer ciddi ciddi kutlama yapmayalım lütfen derken, elbette bunu demek istememiştim. Ama derler ya, dilek tutarken hiç boşluk bırakma diye, epey boşluk kalmış olmalı ki, böyle tuhaf bir zamanın içinde buldum kendimi. Ama yalnız değiliz. Sadece ben değil, tüm dünya evde ve ben...