Ya yarin olursen?
Hic planli baslamiyorum bu yazima.. Aslinda genelde oyle baslamam zaten ama en azindan aklimda birsey olur. Simdi ise birsey yok, cok sey var birbirinden bagimsiz, ortaya dagilmis, bazilarinin ustu tozlanmis, bazilari bozulmus, bazilari taze ama kurtlu bir elma gibi. Simdi harflerimi toparlayabildigim kadarinca yazacagim. Insaniz ya biz hani, su dunyadaki en akilli varliklariz izledigim belgesellere gore. Ama bence en aptali da biziz. Bu dunyayi da, dogayi da, karsilastigimiz insanlari da, barisi da, aski da tarumar eden yine bizleriz. Hele ki para kazanma gudusunun zirve yaptigi, en komunistimizin bile dibine kadar kapitalist yasadigi -yasamak zorunda kaldigi- bu hayatta oyle bir tuketmeye programlanmisiz ki, onumuze ne gelirse bir hortum gibi mahvetmeye alismisiz. Ve daha da kotusu, arkamiza bakmadan, neleri kirip neleri mahvettigimizi anlamadan devam ediyoruz, belki de devam ettigimizi saniyoruz. Diyorlar ki her aldigimiz yeni bir sey, dunyanin baska bir yerinde bir kis...