Sevgili Hrant...
Sevgili Hrant, Hani basladim ama yaziya, sana ne yuzle yazacagimi bilmiyorum... Bugun senin olum yildonumundu. Senin Agos'un onundeki kaldirimda uzeri ortulu, ayakkabisi parcalanmis, cansiz bir sekilde yatisinin uzerinden tam 5 sene gecmis... O fotograf karesi ise dun gibi aklimda. Ne senle tanistim daha once, ne de yanyana gectik. Fakat neredeyse her gun benden birseyler koparan ulkemde, o gun daha da buyuk bir parca kopmustu benden. Meger o daha baslangicmis. 5. olum yildonumune sadece 2 gun kala verilebildi kararin. Ama karar diyebiliyorum sadece, adalet degil. Bircogumuzun icinden parcalar koptu bu sefer. Ermeni, Turk, Kurt, Alevi, Sunni ayirmadan. Bir cocugun bile gorebildigi gercekleri bizim adaletimiz bile bile, sanki inadina goz ardi etti. Hatta oyle ki hakimin kendisi bile inanamadi. Hatta ve hatta, her ne kadar saka gibi gelse de, sanik avukati bile 'Orgut oldugu delilerden acik bir sekilde anlasiliyor.' dedi. Trajikomik dedikleri tam da bu olsa gerek oyle d...